Ustawa o czasie wolnym

ROZDZIAŁ I

Przepisy ogólne Art. 1. Ilekroć w ustawie mowa jest o: 1) Czasie wolnym – rozumie się przez to czas, który nie jest czasem pracy. 2) Czasie pracy – rozumie się przez to czas zagospodarowany przez podmiot na rzecz interesu własnego, bądź osób trzecich, bądź czas zagospodarowany przez osoby trzecie: tj. instytucje, ośrodki pracy i władzy, określone strukturami i ramami prawnymi, bądź też normami społecznymi. 3) Czas pozornie wolny – rozumie się przez to czas wolny, w stosunku do którego za pomocą aparatu miękkiego przymusu, jakim są wszelkiego rodzaju aktywności narzucone nam przez struktury społeczne, osobie zainteresowanej narzucane są różne niezawodowe obowiązki.

ROZDZIAŁ II

Polityka ochrony czasu wolnego oraz programy czasu wolnego Art 2. Polityka ochrony czasu wolnego to zespół działań mających na celu stworzenie warunków niezbędnych do realizacji czasu wolnego, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju. Art 3. Czas wolny powinien podlegać ochronie zarówno instytucjonalnej, poprzez systematyczny rozwój standardów wolnościowych, jak i poprzez edukację nakierowaną na umiejętność rozróżnienia czasu wolnego i czasu pozornie wolnego. Art 4. Podmioty korzystające z czasu wolnego obowiązane z mocy prawa oraz na mocy decyzji do pomiaru poziomu czasu lub energii oraz wielkości zużycia czasu, udostępniają informacje na potrzeby lokalnego monitoringu zachowania czasu wolnego. Art 5. Zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony czasu wolnego stanowią podstawę do sporządzania i aktualizacji koncepcji nowego czasowego zagospodarowania społeczeństwa. Art 6. Czasu wolnego nie można dystrybuować poza obszarem własnego ja.

ROZDZIAŁ III

Ochrona czasu wolnego Art. 7. Źródłem informacji o czasie wolnym winny być: zegar biologiczny i własne widzimisię, które według potrzeb rozporządzają podstawowymi zasobami czasu wolnego. Art. 8 Czasem wolnym każdy podmiot zarządza swobodnie, według własnego uznania. Czas ten nie podlega nadzorowi korporacji, urzędów państwowych i instytucji pracy. Czasem wolnym jest czas zmarnowany, zagospodarowany lub spożytkowany w dowolny sposób, co jest szczegółowo rozwinięte w dziale III. Art. 9. Czasem pozornie wolnym jest czas poświęcony na zobowiązania narzucone przez społeczeństwo kierowane poprzez liczne sposoby rozrywki i zaangażowania, np. piątkowe wyjścia do klubu, struktury zawodowe – rytualnym wyścigiem z pracy na squasha, wyjazd integracyjny, wtorkowy trening, polityczne – sobotni marsz w obronie idei, czy religijne – niedzielne wyjście do kościoła. Art. 10. Czas wolny należy wyodrębnić od czasu pozornie wolnego. Art. 11. Czas wolny jako towar deficytowy powinien podlegać wszelkim formom uwznioślenia. Powinno się go traktować nie tylko jako zagadnienie społeczne, ale, a może przede wszystkim, jako temat pracy artystycznej. Art. 12. Osoby posiadające naddatek czasu wolnego powinny dbać o to by nie tracić tego naddatku. Czas wolny jest prawem niezbywalnym, w szczególności w przypadku niedoboru czasu wolnego, osoba z naddatkiem czasu wolnego nie może dobrowolnie oddać kilku godzin swojego czasu wolnego na rzecz zarobasów.

ROZDZIAŁ IV

Rodzaje czasu wolnego Art. 13. Jako czas wolny określa się w szczególności 1) Czas aktywny – pożytkowany na dobrowolny samorozwój. 2) Czas medytacji – spędzany na rozwoju świadomości, skupieniu się na pytaniach, od których odrywa nas czas pracy i czas pozornie wolny. 3) Czas półaktywny – pożytkowany na przyjemności, które potencjalnie mogą doprowadzić nas do samorozwoju, tj.: oglądanie filmów klasy B, czytanie literatury przeciętnej, słuchanie Rihanny. 4) Czas wstydliwy – spędzony na patrzeniu w lustro, dłubaniu w uchu, pstrykaniu palcem, bębnieniu w stół lub oparcie krzesła, gadaniu głupot. 5) Czas zmarnowany – czas znikających godzin. 6) Czas tępy – spędzony na pozornej aktywności np. w mediach społecznościowych, którego rezultatem jest zupełne nic. 7) Czas wspólny – czas, który gospodarujemy wspólnie ze znajomymi, bliskimi bądź nowo- poznanymi, by korzystając z uroków i przyjemności nic nie robienia, bądź robienia czegoś przyjemnego, budować społeczeństwo ludzi, których wiąże coś innego niż wspólny interes.

ROZDZIAŁ V

Ostrzeżenia, nakazy, prośby i sugestie Art. 14. We wszystkich wymienionych rodzajach czasu wolnego należy wystrzegać się chęci zmiany czasu wolnego na aktywność zawodową. Należy też ze szczególną uwagą dbać o higienę czasu wolnego doceniając każdą z form i rodzajów tejże wolności. Art. 15. Czas wspólny powinien podlegać szczególnej pielęgnacji, a ośrodki państwowe powinny dołożyć wszelkich starań, by tworzyć tak infrastrukturę jak i dogodne rozwiązania dla ludzi, którzy czas wolny pragną spędzać razem.

ROZDZIAŁ VI

Przepisy końcowe Art. 16. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 dni ustawowo wolnych od pracy dni od dnia ogłoszenia 27).

Sporządził sekretarz:
Aleksander Hudzik

Alek Hudzik – (ur. 1989) pisze o sztuce na FB i o kulturze w „News-weeku”. Czasem też do innych gazet. Z NN6T związany od numeru 61, czyli od wielu, wielu lat.